در این ویدیو گریه و ضجه‌های مادری را می بینیم که تنها فرزندش را از دست داده است و در عزایش اشک می ریزد؛ فرزندی که عصای دستش بود و سرپرست خانواده مادر می‌گوید: تمام کارهای خانه را فرزند مرحومم رتق و فتق می کرد، ولی از وقتی وی را از دست داده ام انگار همه چیزم را از دست داده ام. وی از بی توجهی و سهل انگاری کادر درمان بیمارستان امام علی چابهار گلایه مند است و پلمپ شدن بیمارستان را بر وجودش ترجیح می دهد. تا کی مادران داغدار فرزندانشان شوند و دیگر افراد در ماتم از دست دادن عزیزانشان بنشینند؟!!!