به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میارجل؛ بالاچ، فعال مجازی نوشته است: عقربه‌های ساعت 20:22 دقیقه را نشان می‌دهند. کنار خیابان منتظر ماشین می‌ایستم. راننده نیش ترمزی می‌زند و ماشین جلوی پایم می‌ایستد. نزدیک می‌روم و درحالی که راننده شیشۀ ماشین را پایین می‌دهد، می‌پرسم: «دریا بزرگ» چند؟  قیمت را طی می‌کنم تا آخرسر دعوایمان نشود. پیرمرد تبسمی می‌زند و قیمت را می‌گوید. سر کرایه به توافق می‌رسیم و حرکت می‌کنیم. در طول مسیر راننده از گرانی و بالا بودن قیمت ها گلایه می‌کند و می‌نالد.  به درب شرقی بندر شهید بهشتی می‌رسیم. راننده مسیر دریابزرگ را پیش می‌گیرد و باز روی دنده شکوه و گلایه می‌افتد. راننده که همچنان اعصابش درب و داغان است با اعتراض می‌گوید: این هم از پروژه آزاد راهی شهید بهشتی که تعطیله. راننده نیم نگاهی به من می‌اندازد و با صدای بوق کامیونی که از روبرو می‌آید سریع نگاهش را سمت جاده برمی‌گرداند و چشمانش را سمت جاده تیز می‌کند. نبود روشنایی و باریک بودن جاده باز صدایش را در می‌آورد: این کریدور با طول 18 کیلومتر که حدفاصل درب شرقی بندر شهید بهشتی تا پلیس راه جکیگوره، 12 باند داره. اگه تکمیل بشه بار سنگین ترافیک کامیون‌ها که سطح شهر  رو فراگرفته برمی‌داره.
دستم را توی جیب می‌برم. از میان تلنبار وسایل با دو انگشت  گردن موبایل را می‌گیرم و بیرون می‌کشم. اینترنت را وصل می‌کنم و توی گوگل در مورد پروژه آزادراهی شهید بهشتی چابهار سرچ می‌زنم. نگاهم را به سمت راننده برمی‌گردانم، تبسمی می‌زنم و می‌گویم: طبق گفته سازمان بنادر این پروژه اردبیهشت ماه سال بعد به بهره برداری می‌رسه.
پیرمرد همان طور که رانندگی می‌کند با نیشخندی می‌گوید: از زمانی که مدیرکل اداره بنادر چابهار تغییر پیدا کرده این پروژه تعطیل شده. فکر نمی‌کنم با این روند این پروژه به این زودیا به بهره برداری برسه.

به دریا نزدیک می‌شویم. همچنان که نگاهم سمت دریا دوخته شده است در سکوت به حرف‌های راننده می‌اندیشم. زیر لب می‌گویم چه پروژه هایی در چابهار وجود داره که اگه به نتیجه برسن چابهار از این رو به آن رو می شه!