به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میار جل؛ مهرناز رحیمی دختر جوانی که سالهاست با هنر نقاشی و خلق آثار بر روی بوم نقاشی‌اش، زندگی می‌کند، می گوید با تمام محدودیت هایی که در گذشته وجود داشته است جنگیده است تا نشان دهد زنان و دختران بلوچ سرشار از استعداد و توانمندی هستند ، گفت و گوی میار جل با مهرناز رحیمی دختر نقاش بلوچ را با هم می‌خوانیم :
ضمن سلام و وقت به خیر ، خود را معرفی و سوابق هنری خود را برای خوانندگان ما بیان کنید .
باسلام، مهرناز رحیمی هستم، کارشناس گرافیک، متولد سال ۱۳۷۰ روستای حسین آباد شهرستان بمپور، بنده دوره متوسطه خود را در هنرستان فنی و حرفه ای فاطمه زهرا ایرانشهر در رشته گرافیک گذراندم؛ پس از پایان دوره متوسطه وارد دانشگاه با همین رشته (گرافیک) شدم و در مقطع کارشناسی ادامه تحصیل دادم ، فعالیت های هنری من تقریبا از همان دوره متوسطه هنرستان با نمایشگاه های گروهی به همراه همکلاسی‌ها آغاز شد ، اما به صورت حرفه ای تر پس از فارغ التحصیلی ام از دانشگاه در سال ۱۳۹۴ به فعالیت های هنری ام ادامه دادم بنده طبق شناختی که از خودم داشتم احساس کردم در زمینه طراحی و نقاشی مهارت بیشتری دارم به همین دلیل فعالیتم را در همین زمینه ادامه دادم و به لطف خداوند توانستم موفقیت‌های بسیاری در این زمینه کسب کنم و تاکنون چهار نمایشگاه از جمله نمایشگاه خیابانی دختران آفتاب پهره با نیت توانمندی‌ها و نشان دادن شاخصه‌های هنری دختران ایرانشهر در جوار قلعه ناصری، نمایشگاه توانمندی‌های روستاییان و عشایر کشور در تهران، نمایشگاه کار آفرینی دانشگاه علمی کاربردی در چابهاز و همچنین نمایشگاه نقاشی به مناسبت هفته دههی فجر در چابهار در تاریخ ۱۹ بهمن ۱۳۹۸ را برگزار کردم و در آخر کسب رتبه اول اثر بنده در جشنواره استانی هنرهای تجسمی بخش نقاشی با موضوع سیل بخشی از کارنامه هنری من در این عرصه است.
بفرمائید که کارهای در دست اجرا و چشم انداز کاری شما در عرصه های هنری چیست؟
بنده همیشه در تلاش بوده و هستم که به پختگی در کارم برسم با مطالعه و تحقیق در آثار بزرگان مرتبط با رشته خودم و سعی کرده‌ام دانش کافی در زمینه کاری خودم کسب کنم تا وقتی در مقابل بوم نقاشی قرار می‌گیرم بتوانم اثری ارائه دهم که هم از لحاظ تکنیکی درست باشد و خودم و دیگران را راضی کند هم گوشه ایی از دردهای جامعه را بیان کند مانند اثر زندگی دوباره که در آن امید برای سیل‌زدگان سیستان و بلوچستان به تصویر کشیده شده بود و یکی از اهداف بزرگ و آرزوهایم این است که در آینده انشاالله اگر بشود با کمک مسئولین مکانی را در اختیارم قرار بگیرد تا بتوانم آنچه را که آموخته‌ام به علاقه‌مندان این هنر انتقال دهم.
به عنوان یک هنرمند ارزیابی شما از وضعیت هنری و فرهنگی بلوچستان چیست؟
متاسفانه در استان ما به علت عدم اگاهی و شاید نبود امکانات لازم خیلی کم به کار ها و فعالیت‌های هنری و فرهنگی علاقه نشان می‌دهند و استقبال چندانی از هنر نمی‌شود و همین باعث میشود همان تعداد کمی هم که در این زمینه فعالیت دارند به دلیل بی توجهی به هنر و هنر مند از این کار زده شوند. همانطور که قبلا هم عرض کردم مسیولین باید برای ترویج و گسترش دامنه هنرهایی مثل نقاشی زمینه سازی کند و محیط هایی را برای آموزش این هنرهای زیبا و حفظ آنها فراهم سازد. علاقمندان به این رشته و کسانی که استعداد نهفته در این زمینه را دارند اطمینان دارم که کم نیستند و این استعدادها باید شکوفا شوند و این امر محقق نمی‌شود مگر با آموزش و فراهم آوردن محیط های آموزشی.
به نظر شما راه های تقویت هنر به خصوص همین حرفه نقاشی در بلوچستان چیست و چکار باید کرد که چشم این رشته روشن باشد ؟
در خصوص حرفه نقاشی خوب این یکی از عللاقه مندی های من در هنر بود ، به عنوان یک دختر بلوچ خیلی برام سخت بود که توی این راه موفق شوم ، ما توی زندگی با محدودیت ها و چالش هایی ممکنه رو به رو بشویم که ما رو از مسیر دلسرد کنه که خوشبختانه من نداشتم این چالش ها رو و حمایت خانواده ام با عث شد مسیرم روشن باشه ، ما اگر می خواهیم موفقیت ها بیشتر حاصل شود شک نکنید باید چشم اندازهایی را برای خود در نظر بگیریم که کارشناسانه باشه ، یعنی چی ؟ می گویم : یعنی اینکه افق و چشم انداز را مشخص کنیم و برای رسیدن به اون هدف و تلاشمان را مضاعف کنیم . معتقدم که راه تقویت هر کاری بخصوص هنر تشویق هنرمند دیدن فهمیدن و توجه به کارها و آثار اوست. من به عنوان یک نقاش وقتی ساعتها و روزهای زیادی را صرف خلق یک اثر میکنم از لحاظ درونی و حسی و عاطفی با اثرم ارتباط برقرار می کنم و وقتی این اثر را در معرض نمایش عموم قرار می دهم انتظار دارم به اثرم توجه شود تا حس درونی آن اثر به مخاطبم انتقال یابد. بنظر من فرهنگ سازی و معرفی و آموزش صحیح و تشویق کودکان و فرزندانمان برای تحصیلات عالی باعث میشود با اگاهی و دانش راه خود را پیدا کرده و موفق تر شوند.
مشکلات هنرمندان به خصوص دختران بلوچ از دریچه چشم یک نقاش چگونه است و برای رفعشان چه اقداماتی می توان انجام داد ؟
متاسفانه در فرهنگ و جامعه بلوچستان در برخی نواحی و مواقع مردم نسبت به حضور زنان در اجتماع و فعالیت‌های آنان بدبین و تعصباتی وجود دارد ، بنظر بنده این نوع کارها و فعالیت‌های هنری وقتی به واسطه زنان در اجتماع تکرار شود تا آگاهی مردم در این زمینه بیشتر وحضور زنان و دختران بلوچ در اجتماع به یک امر معمول و عادی بدل شود و دیدشان در رابطه با این موضوع تغییر کرده و با زنانی که در زمینه فرهنگ و هنر فعالیت دارند همراه شوند مسلما با همراهی و دلگرمی مردم آن جامعه بخصوص دختران و زنان موفق تر خواهند بود و جامعه به دور از تعصبات بی مورد یک جامعه آزاد و توسعه یافته خواهد بود.
به نظر شما نقش مردم برای حل مشکلات حوزه هنر در بلوچستان چیست ه و چه انتظاری باید از مردم داشت؟
وقتی یک هنرمند کاری برای یک جامعه یا شهر انجام میدهد آن کار متعلق به مردم همان منطقه است ، برای مثال وقتی یک نقاشی دیواری برای زیباسازی محیط یک شهر انجام داده میشود مسلما از مردم انتظار می رود برای این کار ارزش قائل شوند و در حفظ و نگهداری این اثر هنری کوشا باشند . این کمترین کاریست که یک هنرمند از مردمش انتظار دارد. ارزش دادن به یک اثر هنری یعنی ارزش دادن به یک هنرمند و با ارزش کردن یک هنرمند مساوی است با ارزش کردن فرهنگ در یک جامعه و جامعه با فرهنگ یعنی جامعه مدرن و بیشرفته. همان چیزی که همه ما آرزویش را داریم و برای دست یافتن به آن تلاش می کنیم.
بفرمائید که وظایف هنرمندان بلوچ درباره بلوچستان و شرایط فعلی آن چیست؟
اول اینکه هنرمندان باید با کار و فعالیت های خود فرهنگ بلوچستان را حفظ کرده و در رابطه با ان تلاش کنند توانایی های فرزندان این جامعه را شناسایی کرده تقویت کنند و به جهانیان معرفی کنند . باتوجه به اینکه هنرمندان از خود جامعه بلوچ هستند بهتر میتوانند درد و مشکلات مردم را درک کرده و زبان گویای مردم رنج دیده ی بلوچ باشند. من به عنوان یک نقاش موظف هستم دردهای جامعه بلوچستان را به تصویر بکشم تا این دردها و مشکلات دیده شوند و راهی برای هموار کردن آنها فراهم آید. نوید و امید دادن به مردم هم از وظایف هنرمندان است. من وقتی زیباییهای سرزمینم را روی بوم نقاشی به تصویر میکشم باعث به وجود آمدن امید و نشاط به در روح مردمم میشوم.
به نظر شما نقش هنرمندان بلوچ به خصوص زنان در رشد جامعه چگونه است؟
هنرمندان زن میتوانند بهترین الگو و مشوق دیگر زنان بلوچ برای حضور در جامعه به منظور رشد و پیشرفت آن جامعه باشند. در هر جامعه برای نهادینه شدن یک فرهنگ در آن جامعه باید تلاش کرد و معمولا کسانی که قدم های نخست را برمیدارن مورد اصابت حرف های بی جا و تعصبات بی مورد قرار می گیرند ولی هرگز نباید دلسرد و از برداشتن قدم های بزرگتر ناامید شوند. پیشرفت یک جامعه ارتباط مستقیم با پیشرفت زنان آن جامعه دارد.
مشوق شما برای گام نهادن در فعالیت های هنری چه کسانی بوده اند و عکس العمل خانواده شما در این مورد چه بوده است؟
پدرم به تحصیل من و خواهر و برادرهایم خیلی اهمیت میدادن و بسیار هم زحمات زیادی برایم کشیدند تا موفق باشم خیلی تشکر میکنم از ایشان با اینکه الان در کنارمان نیست ولی همیشه مدیونشان هستم و مسلما اگر می بود الان دلگرم تر به کارم ادامه میدادم اما در ابتدا وقتی تصمیم گرفتم برای ادامه تحصیل رشته گرافیک را انتخاب کنم مشوقی در زمینه فعالیت‌های هنری نداشتم و با مخالفت شدید خانواده مواجه شدم اما این مخالفت باعث نشد که من از تصمیمم صرف نظر کنم چون واقعا به شناخت درونی خود و استعداد و علاقه ام ایمان داشتم و می دانستم در این راه موفق‌تر خواهم بود اماخانواده ام بعدها وقتی دیدند در کارم مصمم هستم با من هم عقیده و همراهم شدند.
توصیه و دردل پایانی و یک سخن با خوانندگان سایت میارجل؟
توصیه من به مردم به خصوص به زنان و دختران بلوچ این است تعصبات بی جا را کنار گذاشته و دوش به دوش مردان برای آبادانی و پیشرفت جامعه تلاش کرده و توانایی ها و خواسته های خود را بیان کنند و حرف پایانی بنده این است که مسئولین به استان سیستان و بلوچستان توجه بیشتری داشته باشند چون فرزندان این استان دارای استعدادهای بی شماری هستند ولی به دلیل کمبود امکانات بسیاری ازاین استعداد ها نهفته می ماند.
شیدا حسن زهی
