به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میارجل؛ ساخت سفال در روستای کَلُک قدمتی دیرینه دارد و از نوع سازه‌های سنتی منطقه است، سفال این منطقه از جمله سفال‌های قدیمی و منحصر بفرد کشور به حساب می‌آید و بر اساس مدارک موجود نیز سابقه‌ای چندین هزار ساله دارد.
نحوه ساخت آن نیز به این شکل است که با دست و بدون استفاده از هر نوع ابزار کار و چرخ سفالگری ساخته می‌شود و نقش آن نیز از آمیزش آب با سنگ و دست صنعتگر شکل می‌گیرد و زنان هنرمند سفالگر منطقه با دست، انواع ظروف سفالی قدیم از جمله خمه (خمره)، دیزی و انواع کوزه‌ها را تولید و عرضه می‌کنند.
بر اساس گزارشات پیشین در انواع رسانه ها، مسئولان برای احیای این هنر و توسعه آن نیز قول‌های فراوانی داده بودند، منجلمه کوروش محمدی فرماندار اسبق قصرقند، که طی بازدیدی در سال 92 قول داده بود که امکانات لازم را برای آماده‌سازی یک کارگاه مجهز و معرفی سفال این روستا انجام دهد و هزاران وعده و وعید دیگر که همگی همچون سرابی دست نیافتنی مانده اند.
در ادامه پای درد دل آمنه رئیسی یکی از صنعتگران این حوزه نشسته ایم که از نظرتان می‌گذرد.
بفرمایید خودتان را معرفی بفرمایید؟
آمنه رئیسی 50 ساله ساکن روستای کَلُک از توابع شهرستان قصرقند هستم و در زمینه هنر سفالگری به عنوان مربی سفالگری فعالیت می‌کنم.
از هنر خود و قدمت آن بگویید؟
ریشه این هنر را می‌توان در لایه‌های زیرین تاریخ قومی منطقه ای یافت هرکجا ردپایی از زنان بلوچ یافت می‌شود هنر سفالگری نیز عظمت خودش را نشان می‌دهد، من این هنر ارزشمند را در کنار مادر عزیزم یاد گرفتم، هنری است پر رمز و راز و تنها به سرپنجه دستانی هنرمند و توانا شکل می‌گیرد و نسبتی با ماشین، چرخ و غیره ندارد، شکل سفال از نوع سازه‌های سنتی و دست ساز است و ساخت سفال در این روستا قدمتی سه هزار ساله دارد و از سفال‌های منحصر به فرد کشور نیز محسوب می‌شود، ساخت این سفال صرفا با دست و بدون استفاده از هنر ابزار کار چرخ سفالگری انجام می‌شود و نقش و نگارهای سفال از آمیزش آب با سنگ و دست خود ما سفالگران درست می‌شود.
وضعیت کنونی این صنعت دستی را چگونه می‌بینید؟
این هنر کهن، با وجود سابقه چند هزار ساله و نبودن بازار فروش و نداشتن کارگاه سفال سازی تقریبا به صورت تعطیل در آمده است که ما هم اکنون دستفروشی می‌کنیم، ما سفالگران قصرقند از قشر ضعیف جامعه هستیم و توانایی احداث کارگاه نداریم، به صورت سنتی در یک مکان کوچک چند متری انواع ظروف را تولید می‌کنیم و با مبلغ اندکی به فروش می‌رسانیم این موضوع در صورت توجه مسئولان و تخصیص اعتبارات لازم، راه اندازی کارگاه‌های مربوطه می‌تواند به رونق کسب و کار و اشتغال پایدار برای چند خانواد منتج و همچنین موجب رونق صنعت سفالگری کَلُک شود.
چه پیشنهاد و صحبتی با مسئولان مربوطه دارید؟
باید با تشکیل تعاونی، ایجاد کارگاه و ارائه تسهیلات بدون بهره و برپایی نمایشگاه از ما صنعتگران حمایت شود البته نه به شکل نمایشگاهی که قبلا این کار را کرده ایم و با کلی ضرر برگشته ایم، مسئولان باید جای مناسبی برای نگهداری این آثار هنرمندانی تعبیه کنند در غیر این صورت هنر ارزشمند سفالگری از یاد خواهد رفت و آیندگان از این میراث بی بهره خواهند ماند.
خودتان چه چیزهایی با سفال می‌سازید؟
انواع ظروف سفالی قدیمی از جمله انواع خمره، ظروف آبخوری و آشپزخانه، ظرف دیزی، بوسوز (جای عود)، اسباب بازی کودکان، وسایل تزئینی منزل و انواع کوزه‌ها در طرح‌های مختلف هستند.
از مسئولان انتظار حمایت دارید؟
بله، ما هنرمندان سفال ساز اگر حمایت نشویم این هنر در منطقه می‌میرد و حمایت‌های میراث فرهنگی باید بیشتر از همیشه باشد، اگر این هنر در منطقه زنده شود اقتصاد مردم روستا نیز توسعه خواهد یافت.
