به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میارجل؛ امان الله تمندرو فعال فرهنگی بلوچ در یادداشتی که بر این موزیک ویدئوی جدید شبیر سید منتشر کرده؛ آورده است: «باید عرض کنم این موسیقی آنقدر زیبا و گویاست که شاید نیازی به نوشتن کپشن برای آن نباشد! اما جدای از تحسین زیبایی این اثر هنری که از هنگامی که بدستم رسیده بارها با لذت و افسوس آنرا تماشا کرده ام، عمق پیام دردناکی است که تولید کنندگان آن به مخاطب منتقل کرده اند.

بلوچ قومی است که در طول قرون آرمانها و ناکامی ها، خوشی و شادکامی ها‌ و غم و اندوهش را به زبان موسیقی فریاد زده است و گویی جمله «آنجا که سخن از گفتن باز می ماند موسیقی آغاز می شود» ؛بهتون؛ برای بیان آلام این مردم تفسیر میشود. شاید تولید کنندگان این اثر می‌خواهند داشته ها و ناکامی های این قوم را یادآور شوند و‌ من نیز یادآور می شوم که آرزوهای قوم بلوچ نه در سرزمین تروریست پرور و بنیاد گرای پاکستان محقق می شود، نه در افغانستان مانده در پستوی جهالت و جنگ و برادر کشی، نه در جای دیگر! راه گذار بلوچ از فقر و عقب ماندگی و رسیدن به توسعه در کسب علم و ادب و هنر تا عالی ترین مدارج آن است چرا که آگاهی و دانایی با فقر و عقب ماندگی در تضاد است‌. اما راه رسیدن به این آگاهی در فخر فروشی های بیهوده، خود بزرگ پنداری و یأس و بی تفاوتی گم شده است.

 پیشرفت بلوچ‌ نه از راه سوخت بری و خودکشی و ثروت اندوزی، نه از راه فرار از مشکلات و مهاجرت به آنسوی دنیا، بلکه از راه اقتصاد صحیح، قوم دوستی، سرمایه گذاری در خاک بلوچستان، دشمن شناسی و رسوا کردن دزدان و مدیران اختلاس گر بلوچ و غیر بلوچ و مبارزه با مافیای قدرت و ثروت میگذرد. بلوچ ایران و پاکستان و افغانستان دردی مشترک دارد که دوایی مشترک می طلبد و آن تجهیز خود به سلاح علم و آگاهی و سیاست ورزی صحیح برای احقاق حقوق مدنی و اجتماعی خود از سه کشوری است که در آن زیست می‌کند.

 شاید شما پاسخ این سوال را که چکیده پیام این موسیقی زیبا نیز است را بدانید که چرا ملتی که روی گنج نشسته، در فقر و بی آبی و بیکاری و بی سر و سامانی روزگار می گذراند؟ چاره کار چیست؟»