این یادداشت را محسن دامنی متخلص به ابو نیما در خصوص حسادت برای میارجل ارسال کرده است که از دیدگان شما مخاطبان محترم میارجل می گذرد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میارجل؛ محسن دامنی نوشته است:

 اینکه می بینی فردی در یک زمینه، نسبت به تو موقعیت بهتری دارد، این موفقیت او را اینگونه تعبیر کن که سبب آن، فضل الهی است!
به جای حسادت ورزیدن و آرزو برای زوال و نابودی آن نعمت، و آرامش خود را سلاخی کردن؛ خوب است بپذیری و قبول کنی این خداوند است که یکی را ثروتمند، یکی را صاحب شهرت، و دیگری را صاحب علم، تخصص و قلم و... می کند! تا هیچ توجیهی جهت اینکه بتوانی حسادت کنی وجود نداشته باشد. حسادت انسان حسود را نابود می کند.
حسادت جز به خود حاسد، به فرد دیگری ضربه و خسارتی وارد نمی سازد!
مولانای روم در مثنوی در همین مورد می فرماید:
آن بلیس از ننگ و عار کمتری
خویشتن افکند در صد ابتری
ابلیس در نزد خداوند از جایگاه ویژه ای برخوردار بود. اما او به سبب حسادت ورزیدن به حضرت آدم که نسبت به او از یک جهت بالاتر بود، نه تنها نتوانست از وی سبقت گرفته و جلو بزند که بر عکس، به صد پله پایین تر سقوط کرد!
ضمن کمتر و پایین تر شدن از آدم، مغضوب خداوند هم شد و تا قیام قیامت، به نمادی از شر و گمراهی تبدیل شد.
هیچوقت به همنوعت به جهت اینکه از لحاظ ثروت، شهرت، علم و جایگاه اجتماعی و .... که نسبت به تو موقعیت بهتری دارد حسادت نکن! چون با حسادت ورزیدن نه تنها ثروتمند، مشهور، دانشمند و صاحب جایگاه نمی شوی، بلکه از جایگاهی که داری، هنوز دهها مرتبه پایین تر شده و از رحمت های واسعه الهی محروم می شوی!