به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میارجل؛ زهرا مینوئی اصالتا بلوچ و اهل روستای ابتر، دانشجوی ارشد مهندسی معماری ، فعال در حوزه زنان و کتاب و کتابخوانی نیز فعالیت دارد. او درباره خودش توضیح می دهد: من فعالیت خودم را اول از خودم شروع کردم. علایقم را شناختم، با کتب ارتباط برقرار کردم و برای حضور پر رنگ تر در اجتماع بر خود واجب دانستم که مرحله اول آموزش ببینم و بعد ورود کنم، شاید خداوند توفیقی دهند تا روزی آموزش دهنده و تاثیر گذار بر دیدگاه نه تنها زنان بلکه مردان و کودکان جامعه خویش باشم. در ادامه متن گفتگوی کامل میارجل با این بانوی فعال بلوچ را می‌خوانید. فعالیت خود در جامعه بلوچستان را از کجا شروع کردید؟ حدودا چهار سال است که در تکاپوی راه اندازی کتابخانه های روستایی هستیم و کم و بیش توانسته ایم منابع را جمع آوری کنیم . اولین کتابخانه با همکاری فرماندار محترم شهرستان راسک ، مسئول کتابخانه راسک و دهیار روستای بافتان راه اندازی و درحال فعالیت است. در حوزه کودکان با موسسات خیریه ارتباط گرفته و پارک روستایی و پخش مواد دارویی در روستاهای صفرمرزی بخش پیشین داشته ام، در کنار آن نسبت به راه اندازی کسب و کار زنان سرپرست خانوار اقداماتی صورت گرفته است، همچنین به دنبال شناسایی زنان کم بضاعت و بی بضاعت هستیم تا بتوانیم چرخه کار آفرینی را فعال کنیم. در کنار آن با توجه به فرارسیدن فصل گرما نسبت به شناسایی روستاهای فاقد آب شرب و تامین آن اولین روستا شناسایی و مشکل آب شرب ۲۲۰ خانوار برطرف شد. یک جمله در رابطه با جامعه بلوچستان بگویید؟ ما در جامعه بزرگ پر رنگ و مفهوم و غنی از فرهنگی به نام سیستان و بلوچستان زندگی می کنیم که در طرح و نقوش بلوچ دوزی گرفته، دید و بازدید ها سر تا سر قاعده قانون و نظم خود را دارد و بی شک این اصول در رفتار و منش بانوان هم حکم فرماست و باید از آن پیروی کرد . چگونه می توان حضور زنان در اجتماع را پر رنگ تر کرد؟ حقیقت موضوع این است که زنان در این اجتماع حضور دارند، مکمل، تاثیر گذار و معنا دهنده به اجتماع هستند اما در چند دهه اخیر دچار تحولاتی شده ایم که موجب تغییر دیدگاه ها در رفتارها و حاشیه پراکنی ها شده و اگر نه در تاریخ زنان بلوچ نام بانو گل بی بی زبان زد عام و خاص بوده است. چرا این همه فعالیت می‌کنید، مگر نباید طبق رویه مرسوم جامعه سنتی در خانه بنشینید؟ هرکسی برای پیشرفت و حفاظت سرمایه کشورش مسئول است و باید این جسارت را داشته باشد که با توانش برای نگهداری آن بکوشد. همانطور که ما زنان بلوچ برای پیشرفت و آبادانی جامعه بلوچ و بلوچستان مسئولیم. یک زن مثل شما چگونه می‌تواند انسان جسوری باشد؟ برداشت هر انسانی نسبت به کلمه جسارت متفاوت است بلکه باید معنای واقعی آن را ابتدا فهمید. من جسور بودن را در رفتار دختری به نام آسیه رئیسی تشریح می کنم . حوا دختری ده ساله است که در سال 98 ، به علت حمله گاندو (تمساح پوزه کوتاه) دچار سانحه و قطع عضو از ناحیه دست شد، در این اتفاق خواهر حوا، آسیه از جان خودش گذشت و برای کمک به خواهرش داخل رودخانه رفت تا او را نجات دهد . او با وجود شرایط پرخطری که ممکن بود هر دو آنها جان خود را از دست دهند، موفق شد با جسارت وارد رودخانه شود و جسم بی رمق خواهر خودش را از رودخانه بیرون بکشد، ناگفته نماند ممکن بود هر دو نفرشان جان خود را از دست بدهند. اگر آسیه نبود اکنون حوا هم نبود. جسارت به معنای تابوشکنی نیست بلکه جسارت اگر همراه با درک شرایط فعلی باشد. جوانه زدن را به همراه دارد اما عمل برآن خارج از قاعده، قانون و برنامه باشد اشتباه محض و نابودی است . سخن آخر؟ همانطور که در مصاحبه های قبلی خود تاکید داشتم، زنان در صورتی در جامعه بدون آسیب رشد خواهند کرد که متناسب با چارچوب ها و شرایط فرهنگی آگاهانه قدم در عرصه اجتماع بگذارند . بدون تدبیر، ماهم قربانی بی رحمی ها و قضاوت جامعه خواهیم بود .
