مولوی سید مھمد درتکیدہ ماں گپّ ءُ تْران ءِ تہ ءَ گوں ھالرسانی بُنجاہ ءَ، وتی پَرّیس ءَ چہ روھانی ءِ ھشت سالی سرکار ءَ اِے رنگ ءَ گیشّ ءُ گیوار کنت : ھما بنگیجاں کہ کرار اَت برجام ءِ باوست دیم ءَ بئیت من ماں جتاجتائی گُلگدارانی تہ ءَ ھمے جار پِرّینتگ کہ من اِے چیز ءِ منّوک نیاں ءُ گُشتگ کہ ما گْوستانک ءِ دْراجی ءَ آمریکا ءَ را وتی دژمن دیستگ ءُ سرپد بوتگیں ءُ نہ توانیں چہ دُژمن ءَ دوستی ءِ ودار ءَ بہ بندیں ءُ چہ دگہ نیمگے سرپدیں ھم کہ آمریکائی ھجبر وتی کول ءُ کرارانی سر ءَ نہ اوشتاتگ ءُ آیانی پابند نہ بوتگ اَنت ءُ اَنّوں ھم چوش کہ گندگ ءَ اَنت ایران ماں ھستہ اِی پھنات ءَ دیم ءَ روان اِنت لوٹ اَنت کہ ایران ءَ ماں یک دَورھے ءَ اوشت ءِ آماچ بہ کن اَنت ءُ آیانی مراد ھجبر برجام ءِ راہ پِرّینگ نہ بوتگ ءُ پندل اِش سازاِتگ کہ ایران ءَ زدگ بہ کن اَنت ءُ مئے دیمروی ءِ دیم ءَ اَڑاند بہ بنت.
آ دیم ءَ دَرّائین اِیت : ما دیست کہ ھمے پیم ءَ ھم بوت ءُ ما وتی ھستہ اِی زانشمند ھم پرے جیڑہ ءِ ھاتر ءَ چہ دست ءَ دات اَنت کہ لھتیں کَس چہ "ھواریں راجانی دیوان" ءَ پہ مئے جوڑشتانی چار ءُ بیچّار ءَ ماں ایران ءَ آتک اَنت وھدے کہ آیاں وت ءَ ماں چاروگی ءِ گْوارچ ءِ پُشت ءَ کرتگ اَت ءُ لوٹ اِت اِش مئے زانشمندانی ناماں سرپد بہ بنت ءُ برجام ھما رنگ ءَ کہ من گُشت دیستیں کہ پہ آسرے ءَ نہ رس اِت ءُ باید اِنت مارا دلگوش بہ بیت کہ آمریکا ھجبر مئے دوست ءُ دوزواہ نہ بیت ءُ اِے یک مزنیں شھماتے اَت کہ روھانی ءِ سرکار ءَ جمھوری اسلامی ءِ بالاد گوں اِیشی ءَ ژامبلینت ءُ مئے کشور ءِ ھم زانشت ءُ ھم مالکاری ھر دویں نزور ءُ ناتوان کُت اَنت ءُ مردم ھم ھمے پیم ءَ کہ گندگ ءَ اِت مالی جاورانی ھساب ءَ گْرانیں رنگے ءَ نزوری ءُ نیستی ءِ آماچ اَنت.
اے دودمانی جھدکار ءُ نَد ءِ واھُندیں بلوچ گُش اِیت : رئیسی ءِ مردمی سرکاری ءِ بارہ ءَ ھمے رنگ ءَ کہ ما دیست ماں داداری توانداری ءِ پڑ ءَ آئی ءَ بازیں کار بیرانیانی دیم گِپت ءُ مروچی ھم ھمے اوست کنگ بیت کہ ماں اجرائی توانداری ءَ وتی ھما مردم دوستی ءُ ایران دوستی ءِ تاگت ءَ برجاہ بہ داراِیت ءُ داداری ءَ پد ءَ ماں ایران ءَ پَچ بہ تَرّین اِیت ءُ ھما نزوری کہ چہ پیسریگیں سرکار ءَ پَشت کپتگ اَنت، دیمتر ءَ گوں واجہ رئیسی ءِ داد لوٹی ءُ داداری ءَ توجیلّ بنت؛ باید اِنت ماں کشور ءَ سرجمیں مردم بُندری بُن رھبند ءِ رِد ءَ یکّ ءُ برابر بہ بنت ءُ ھما کشور دیمروی کنت کہ آئی ءِ دْرستیں مردم وتی کشور ءِ کنگی کارانی تہ ءَ ھور ءُ ھوار بہ بنت.
آ ماں دیمتر ءَ درشان کنت : مارا چہ رئیسی ءِ مردمی سرکار ءَ ھمے ودار ءَ کنیں کہ کشور ءِ سرجمیں مردماں ماں کشور ءِ ادارہ کنگ ءَ بھر بہ دنت ءُ مردمے کہ ماں بلوچستان ءَ اَنت آسر ماں وتی دمگاں چہ آدگہ مردماں سوھو تر اَنت ءُ توان اَنت وتی دمگاں چہ درآمداں گھتر ءُ شرتر بہ دار اَنت وھدے کہ ما پیسر ءَ دیستگ پرماندارے چہ تھران ءَ ماں چھبار ءَ کیت کہ آئی ءَ چھبار ءِ رنگ پہ چَمّ نہ دیستگ ءُ گوں اِد ءِ دود ءُ ربیدگ، گْوستانک ءُ گْوست ءَ ھچّ رنگ ءَ آشنا نہ بوتگ ءُ پَدّر اِنت کہ جْوانیں سانے اِشت نہ کنت.
مولوی درتکیدہ دیمتر ءَ تْران کنت : ماں گْوستانک ءِ دْراجی ءَ وھدے ما گندیں کہ مکران زمین ءِ مردم ماں کشور ءِ ادارہ ءَ شریدار اَنت، پہ درور اَھمنشی ءُ ساسانیانی دَور ءَ کہ مستریں جنگی سپہ سالار چہ مکران ءَ بوتگ اَنت، پہ ایران ءَ پھر ءُ شَانے بوتگ. بلے چہ وھدے کہ اَنچیں ھکومت ماں ایران ءَ آتکگ اَنت کہ گوں راجاں دژمنی اِش بوتگ، رَند چہ سپویانی دَور ءَ، اِے مردم چہ مُلک ءُ کشور ءِ اِدارگ ءَ زبھر بوت اَنت. ءُ بژنی گپِے کہ ایران روچ پہ روچ گیشتر دیم پہ زوال ءَ شُت، اَگاں مکران ءِ مردماں ماں کشور ءِ اِدارگ ءَ ماں ٹوی تریں تَکاں چوش کہ وزیر، وزیر ءِ کمک کار ءُ اُستاندار بہ بنت ءُ ماں کشور ءِ اِدارگ ءَ ھواراِش بہ کن اَنت، بے شکّ ءُ گمان ما مزنیں دیمرویانی واھُند بئیں.
.png)
