به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میارجل؛ ابونیما در یادداشت خود آورده است:

در سالهای اخیر با توجه به نبود زیرساخت های اشتغال آفرین و کمبود شغل، جمعیت قابل توجهی از جوانان استان خصوصا بلوچستان به سوختبری گرایش پیدا نموده اند. این در حالی است که جاده های قدیمی و تک بانده استان دیگر پاسخگوی تردد حجم بالایی از خودروهای حامل سوخت نیست و در بستر فضای مجازی و رسانه ای همیشه خبرهایی با این مضمون که" چند نفر جوان" بر اثر تصادف دو و یا چند خودرو سوختکش، وفات یافته و جسم های نازنین شان تبدیل به خاکستر شده اند را همه ی ما شنیده و دریافت نموده ایم و حتی به مراسم تشییع و تدفین فوت شده ها نیز رفته ایم. 

 آنچه قلب هر انسان نوعدوست را به درد می آورد این است که خیل زیادی از جوانان استان که شغل شریفشان سوختبری ست، جان عزیز خود را در همین راه از دست داده اند و خانواده های عزیز شان متحمل مصیبت های بزرگ و جبران ناپذیر شده اند و در اثر درد از دست دادن جوان چنان شکسته و غمگین شده اند که حتی امیدی به بهبود یافتن آن ها تا سال های آینده هم نیست.

 نگارنده خودش یکی از کسانی است که به شخصه از نزدیک شاهد سوخته شدن چند انسان سوختبر و یک خانواده بوده است که زنده زنده در آتش دست و پا زده اند و به آدم های اطراف آتش صدا می زده اند برادران برادران دستمان را بگیرید و نجاتمان دهید ما نمی خواهیم بمیریم! اما متاسفانه هیچکس را یارای کمک و دست گرفتن و نیز توان کشیدنشان از آتش به بیرون نبوده است و آن بیچارگان در جلوی چشمان همنوعانشان به شکلی غم انگیزانه پوست، گوشت و استخوانشان به چند کیلو خاکستر تبدیل شده است!

آنچه به عنوان یک راهکار می تواند از سوی فرمانداری ها ، بخشداری ها و دهیاری های هر شهرستان، بخش و روستا می تواند به نفع رانندگان و سوختبران اتفاق بیفتد و زمینه ساز نجات جان این انسان های شریف که همنوعان و عزیزان همه ی ما هستند بشود این است که هر فرمانداری، بخشداری و دهیاری برای سوختبران منطقه اش در طول هر هفته و یا حداکثر هر یک ماه یکبار، کارگاه های آموزشی اطفای حریق با موضوع چگونگی استفاده از کپسول آتش نشانی در حین آتش گرفتن خودرو را به صورت عمومی به همه ی راننده ها و به صورت خصوصی برای تمامی سوختبران برگزار کنند تا آنان با کار با کپسول آتش نشانی آشنا شوند و آموزش لازم را ببینند و بتوانند در موقع خطر و در زمان خشمگین شدن آتش از آن استفاده کنند و به جنگ آن بروند و یا اگر فرصت برای خود کسانی که دچار حریق شده اند مهیا نبود تا به جنگ آتش بروند دیگر رهگذران و سوختبرانی که مجهز به چنین ابزاری هستند بتوانند به یاری همکاران و همنوعان خویش بشتابند و آنها را نجات دهند.

پیشنهاد نگارنده به فرمانداران و بخشداران این است زمینه را برای برگزاری چنین کارگاه های آموزشی آماده کنند تا در پرتو برگزاری چنین کارگاه هایی، زمینه آگاهی بخشی به جامعه هدف بیش از پیش فراهم گردد، و همه ی آنانی که در معرض چنین آسیب هایی هستند بتوانند به آگاهی مورد نیاز دست یابند و خودرو و اتومبیل خود را مجهز به کپسول آتش نشانی نمایند تا در مواقع خطر بتوانند از آن بهره گیرند و از جان خود و همنوعانشان دفاع کنند. 

امید که کارگاه های آموزشی با موضوع اطفای حریق ویژه سوختبران و رانندگان از سوی دستگاه های صدرالاشاره در اسرع وقت برگزار شود.