به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی میارجل؛در حال حاضر زبان بلوچى درایران با دو قطب بزرگ بلوچى شمالى یا سرحدّى و بلوچى جنوبى یا مکرانی جارى است که به علت وسیع بودن سرزمین بلوچستان و عدم ارتباطات نواحى پراکنده آن، لهجه هاى گوناگونى در آن رواج دارد بطوریکه امروزه یک بلوچ زاهدانى به سختی بعضی از واژه‌های زبان یک بلوچ «سربازی» یا «دشتیارى» را بفهمد؛ چنین امرى در سایر جاها نیز صدق مىیکند. بلوچى شمالى بیشتر تحت تأثیر لغات زبان فارسى قرار گرفته است و برعکس بلوچى جنوبى بیشتر متأثر از لغات انگلیسى و اردو است.
زبان بلوچی خویشاوندی نزدیکی با کردی داشته و همان‌گونه که در واژه‌نامه آورده شده، با اوستایی و سانسکریت نزدیکی دارد و از این رو نیز نژادگی خود را بیشتر نگه داشته است.
عادل مقتدر یکی از محققان زبان بلوچی باستان است که سال‌ها در زمینه تاریخ کهن زبان بلوچی تحقیق کرده است، وی معتقد است کتاب اوستا یکی‌از کتاب‌های قدیم جهان به شمار می‌رود که به مرور زمان و با پیدایش کتاب‌های جدید این کتاب از چشم علاقمندان به کتاب و کتابخوانی پنهان مانده است و نکات جالبی دارد.
وی می‌افزاید:زبان بلوچى از ریشه اوستایى و پهلوى الهام می گیرد و به لحاظ تماس کمتر مردم بلوچ با مردم سایر مناطق ایران که ناشى از دورى منطقه بوده است، به خوبى حفظ شده و اصالت خود را از دست نداده است.
منصور کریمدادی
