به گزارش پایگاه اطلاع رسانی میارجل؛ جمیله ایرندگانی که از زنان موفق کارآفرین بلوچ است این روزها با توجه به شرایط کرونایی کشور، دست به کار شده و حالا کارگاه تولیدی ماسکی را راه اندازی کرده است که شیفت صبح آن به زنان بلوچ اختصاص دارد.
این کارآفرین موفق اعتقاد دارد زنان بلوچ می‌توانند فقط اگر بخواهند؛ در ادامه گفتگوی میارجل با این زن موفق را خواهید خواند.
ابتدای امر خودتان را برای مخاطبان میارجل معرفی بفرمایید؟
من جمیله ایرندگانی متولد شهر خاش بخش ایرندگان هستم و لیسانس مدیریت دولتی دارم؛ دانشگاه آزاد خاش درس خواندم و زمانی که دانشجو بودم وارد بازارکار شدم، آن موقع کلاس‌های کارآفرینی را در کل استان برگزار می‌کردیم و این دوره‌ها را برای کسانی برگزار می‌کردند که ایده‌های کارآفرینی داشته باشند.
فرمودید فعالیت‌های اقتصادی خودتان را از چه زمانی شروع کردید؟
از سال ۸۷ شروع به فعالیت کردم و یک شرکت تعاونی دارم که شرکت تولیدی، آموزشی و خدماتی است و اوایل در آن دوره‌های فنی و حرفه ای برگزار می‌کردیم، دوره‌های کامپیوتر و طراحی دوخت داشتیم و بعدا مجوز دوره‌های رانندگان را گرفتم و اولین زنی بودم که دوره‌های آموزش رانندگی در کل استان سیستان و بلوچستان را گرفتم؛ ما دو آموزشگاه در سطح استان داریم که مجوزش را از تهران گرفتیم و الان ۴ سالی است که من وارد بخش تولید شده ام که هم البسه بیمارستانی تولید می‌کنیم و از پارسال در ایام کرونا داریم ماسک تولید می‌کنیم و دستگاه آوردیم ماسک سه لایه یکبار مصرف تولید می‌کنیم.
چه شد اصلا تصمیم به کار کردن گرفتید؟
من بیشتر می‌خواستم این را ثابت کنم که زنان بلوچ هم می‌توانند فعالیت کنند و همان اوایل که من وارد بازار کار شدم، از سال ۸۷ دوره‌های آموزشی کارآفرینی را برگزار کردیم و دفعه اول با یک نفر صحبت می‌کردم که این آموزش‌ها را برگزار کنند و او می‌گفت مگر زنان بلوچ هم می‌توانند حرف بزنند! یعنی طوری برایشان جا افتاده بود که انگار زنان بلوچ نمی‌توانند هیچ کاری بکنند و فقط در خانه هایشان نشسته‌اند و حتی درس هم نمی‌خوانند و یا دنبال کار نمی‌روند درحالیکه اصلا اینطوری نبود و الان زنان بلوچ خیلی پیشرفت کردند و حتی ما از زنان بلوچ فرماندار، معاون استاندار و بسیاری موارد دیگر داشته ایم که خوش درخشیده اند، باید توجه کنید زنان بلوچ و به عبارتی مکران، خیلی با استعداد هستند اما چون مردها در جامعه بیشتر حضور دارند فکر می‌کنند که اگر پا پیش بگذارند و مثلاً در جایی شکست بخورند، بقیه خواهند گفت چون زن بود نتوانست این کار را انجام بدهد، درصورتی که برای مردها این طور نیست و اگر مردی برود و شکست هم بخورد کسی در مورد مردان چنین حرفی نمی‌زند؛ در حالیکه فقط کافی است یک زن کمی احساس ضعف بکند، آنوقت می‌گویند چون زن بود نتوانست.
از استعدادهای زنان بلوچ می‌گفتید؟
بله، زنان بلوچ استعداد زیادی دارند و باید بتوانیم برایشان کارگاه‌هایی بزنیم یا کارخانه‌های کوچک مثل کارگاه‌های زود بازده تاسیس کنیم. من همین الان کارگاهی که دارم مختص خانم‌ها نیست و شیفت بندی کرده ام تا خانم‌ها راحت باشند و صبح خانم‌ها کار می‌کنند و شیفت بعد از ظهر آقایان برای کار می‌آیند، ما کارگاه را ساعت هشت صبح باز می‌کنیم و تا ۱۲ شب کار جریان دارد که بیشتر کارکنانم نیز بلوچ هستند و بیشترشان همشهری خودم هستند.
به نظرتان چرا زنان بلوچ زیادی در کشورهای خارجی داریم که خوش می‌درخشند اما در ایران این را کمتر می‌بینیم؟
عقب ماندن زنان از مردان بیشتر به خاطر همان تعصبات قومی و قبیله ای بوده است این تعصبات از اول بوده و باعث شده است زنان همینطور باقی بمانند، بعضی‌ها این عقیده را دارند که خانم‌ها نمی‌توانند کار کنند، نمی‌توانند وارد بازار کار شوند یا حرف‌هایی که پشت سرشان زده می‌شود و می‌گویند این خانم تنها رفت به این اداره و حتما باید یک آقایی هم همراهش باشد و اگر توجه کنید دقیقا نگاه مردسالارانه است که باعث این عقب ماندگی زنان بلوچ شده است.
نظر کلی تان در مورد زنان بلوچ چیست؟
این ایمان و اعتقاد را دارم که می‌گویم؛ زنان بلوچ خیلی نسبت به زنان دیگر با استعدادترند و کاری که بخواهند را انجام می‌دهند و می‌توانند انجام دهند اما تعصباتی که وجود دارد را باید کنار بگذارند و کاری که می‌خواهند را انجام بدهند و بروند دنبال آن چیزی که می‌خواهند و مطمئن باشند که موفق نیز خواهند شد. همین الان شما کاری که زنان بلوچ دارند را ببینید، مثلا همین صنایع دستی؛ همه آنها برگرفته از ذهن هستند و این یعنی اینکه خود من از هیچ، نقشی بخواهم بدوزم و از روی ذهنم آن طرحی که دلم می‌خواهد را می‌کشم. این یعنی خودم همین طوری می‌توانم بدوزم اما شاید یک زن در استان دیگری اصلا نداند که چطوری سوزن دستش بگیرد و چطوری آن را نخ کند اما زنان هم نژاد من می‌توانند آن نقش ذهنی خود را روی پارچه پیاده کنند و هر نقشی به آنها بدهید را می‌توانند روی پارچه پیاده کنند. شما ببینید حتی آن مهری که برای شروع کار سوزن دوزی می‌زنند نیز برگرفته از ذهن است و این مهر همان چیزی است که به ذهنش می‌آید و آن را به سادگی روی چوب پیاده می‌کنند.
از دید شما چه طور می‌توان باعث رونق و جهش اقتصادی منطقه و سواحل مکران شد؟
به نظرم اگر یک زن بلوچ بیاید و وارد بازار کار شود باید حمایت بشود، من الان خودم را می‌گویم، من آمدم وارد بازار کار شدم و در کل استان تقریبا تنها زنی هستم که آمده ام این ریسک را کرده و دستگاه را آورده ام تا کار کند و ظرف مدت یکی دو ماه توانسته ام با این کار، برای ۲۰ نفر کارآفرینی ایجاد کنم اما باور کنید من اگر حمایت بشوم شاید ظرف دو ماه این ۲۰ نفر بشوند ۴۰ نفر اما حالا فرض کنید من حمایت نشوم، آنوقت همین ۲۰ نفر هم کمتر می‌شود و ما که تولیدی ماسک داریم، این انتظار را داریم ماسکی که در خود استان تولید می‌شود را بخرند که بعضا حتی با کیفیتی بالاتر از ماسکی است که از تهران و یا استان‌های دیگر به اینجا می‌آورند، نه اینکه بالعکس، بروند از شهرستان‌های دیگر خریدشان را انجام بدهند.
از مسئولان چه انتظاری دارید؟
ما بخش خصوصی هستیم و زیاد از مسئولان درخواست نمی‌کنیم، چون اگر حرف بزنیم می‌گویند کار خودتان است و باید بازاریابی تان را بیشتر بکنید و برای خودتان باید کار کنید، انتظار آنچنانی ما از این مسئولان نداریم و اینها هم کاری نمی‌توانند انجام بدهند و کاری که بخواهیم را می‌توانیم خودمان هم انجام دهیم پس انتظارات آنچنانی از مسئولان مان نداریم.
خبرنگار: حنیفه دهقانی
