به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی میارجل؛ هنرمند بودن را وقتی بهتر درک می‌کنید که با وجود شرایط سخت کرونایی مجبور باشید بیشتر اوقات خود را در بیکاری بگذرانید و هنرمندان بلوچ نیز از این قاعده مستثنی نیستند مانند هنرمند بلوچ گزارش ما که معتقد است پیش از این نیز گرفتاری های زیادی منجمله هنرمند زن بودن دست و پایش را حسابی بسته بود.
معصومه میرکازهی از آندست هنرمندان بلوچ است که با وجود سختی‌های بسیار و موانعی که بر سر راه یک بانوی بلوچ در زمینه کار فرهنگی و هنری هست، توانسته در امر هنر و تئاتر موفق عمل کند، همین موضوع باعث شد ما در ادامه گفتگویی با این بانوی بلوچ خوش ذوق و هنر داشته باشیم که در ادامه متن آن را می‌خوانید.
اول از همه درباره خودتان و فعالیت‌های فرهنگی یا هنری خودتون و مدت زمان آن به ما بگویید؟
معصومه میرکازهی هستم از سال ۸۹ با ورود به موسسه آهنگ بلوچ کار هنری خود را شروع کردم اما از قبل با نشریه دانشگاهی استان و تئاتر دانشگاه سیستان و‌بلوچستان هم فعالیت داشتم. بیشتر کارهای هنری ام حول محور تئاتر بومی و پرداخت به شخصیت‌های بومی و اساطیری خطه بلوچستان و آیین‌ها و اداب این خطه است.
از فرهنگ بلوچ به عنوان یک فعال در این زمینه بگویید؟
استان سیستان و بلوچستان بابت پهناور بودن خطه و گستردگی فرهنگ و آداب هر ناحیه خودش جذابیت‌ها و قابلیت‌های بالفعل زیادی در خود دارد، به طوری که برای آشنایی با یک آداب خاص می‌باید تمام مناطق بلوچستان را گشت چرا که هر منطقه برخورد خاصی نسبت به فرهنگ و آداب خودش را دارد و متاسفانه با توجه به همین موضوع من فرهنگ بلوچ را نمی توانم در یک مصاحبه کوتاه برای مخاطبان عزیز میارجل معرفی کنم.
به نظرتان شما به عنوان یک فعال فرهنگی بلوچ چطور می‌توانید روی جامعه ایرانی و علی الخصوص جامعه بلوچ تاثیرگذار باشید؟
فرهنگ هیچ‌وقت مستثنی و به دور از موضوعات اجتماعی که مستقیم با افراد و جامعه مرتبط هستند نیست، فرهنگ زیر بطن همه مسائل اخلاقی، اجتماعی، زیستی، رفتاری و .... قرار دارد، یقینا وقتی بار فرهنگی یک فرد در برخورد با مسائل پیرامونش بالا باشد رشد فردی نیز همراه خواهد داشت که به سبب آن نقش اجتماعی فرد هم بالا می‌رود و سبب شکوفایی نقش فرد به عنوان یک فعال فرهنگی در جامعه می‌شود.
آیا مسئولین در زمینه‌های فعالیت‌های فرهنگی به شما کمک می‌کنند؟ از پشتیبانی آن‌ها راضی هستید؟
به عنوان یک بانو همیشه این‌گله مندی را دارم که گاها اصطلاح زن گریزی اجتماعی در بین افراد سمت‌دار وجود دارد و متاسفانه این واقعیت همیشه هست که اگر مسیر رفت یک بانو و آقای هنرمند یکی باشد، مسئولین ترجیح می‌دهند که آقای هنرمند را به کار دعوت کنند و این بی اعتمادی نسبت به بانوی فعال هنری به وفور در جامعه امروز ما دیده می‌شود و بنده به عنوان یک بانوی بلوچ آرزو می‌کنم روزی برسد که چنین رفتارهایی را در جامعه ایرانی اسلامی خود شاهد نباشیم.
نظر شما درباره فعالیت‌های فرهنگی در دوران قرنطینه کنونی چیست؟
از دید یک فرد که در قالب کار هنری هستم، این مسئله به چشم می‌خورد که کرونا با همه تاثیر بدش بر روابط، کسب و کار و محدودیت هایش حسن بزرگی که داشته است این بوده که باعث شده است، کنج عزلت نشینی بسیاری از مشاغل و افراد باعث خلق اثاری هنری فاخر شود. مثال در قالب اتفاق کوچک این مورد که فردی را دیدم کارمند اداره دولتی بود و در دوران قرنطینه مجسمه‌هایی از فلزات دورریختنی ساخته بود که حیرت آور بودند، به همین دلیل می‌شود گفت در ابعاد بزرگتر امور فرهنگی که از طریق رسانه‌های جمعی مجازی فعالیت بزرگتری دارند و امثال ما هم اکنون نصف وقت روزانه خودمان را در فضای مجازی سپری می‌کنیم و این رویکرد شکل جدیدی از فعالیت‌های فرهنگی مثل برگزاری کنسرت آنلاین، تئاتر انلاین، اموزش‌های مجازی آنلاین و امثالهم را دربرگرفته است.
به عنوان حرف آخر؟
آرزو می‌کنم که دل همه مردم ایران خوش و خرم باشد.
خلیل کُرد
