چہ میارجل ءِ بنجاھی ھالرسانی ءِ ھالانی رد ءَ ; واجہ عبدالباسط بھرامی ءَ نبشتگ : بلوچ راج انچوش کہ دگنیا ءِ اے دگہ راجاں وتی ھاسیں دود ءُ روبیدگ ءُ ازم ءُ ھنر ءِ واھوند انت کہ وتی جاہ ءَ پہ اے راج ءَ یک مڈّی ءُ ھزانگے شمار بیت .  بلوچانی یکّے چہ اے ڈولداریں مڈّی اں ، بلوچ زالبولانی گُدانی دوچ انت کہ پہ الکاپیں دابے گیدی ءِ تہ ءَ بے مٹّ ءُ بے درور انت . وژبھتی گپّ اش انت کہ اے بے مٹّ ءُ دروریں ازم ءِ واھوند بلوچ ءِ  زالبول ءُ دُتّگان انت  داں جاھے کہ گُوَشگ بوتگ کہ چہ بلوچ زالبول ءُ دتگّانی دستانی دھیں لنکُّکاں دہ ازم ءُ ھنر پدّر بیت . بلوچ زالبولاں ، گیش چہ وتی وانگ ءُ دربرگ ، مات چُکّی ، لوگ بانکی ، لوگ پھازی ، کَن ءُ ور ءُ لوگمان سمبالی ءُ دگہ تھر پہ تھریں ازم ءُ ھنراں ، ھاسکار زالبولی گُدانی دوچگ ءُ سینگارگ ءِ ازم ءَ ، پیش چہ سانگ ءُ سیر ءَ ھماپیم سرپد ءُ سوھو انت کہ چہ درستیں مردمانی نیمگ ءَ ستاکرزی ءِ شات بنت . بلوچ زالبولانی گُد دوچی انچوش ڈولدار انت کے بے گمان ھر ندارگ کنوک ءِ دل ءَ بارت ءُ ئی ءَ پہ وت ءَ شنک کنت . ھمے ھاتر ءَ انت کہ مروچاں گِندگ ءَ ایں کہ گیدی ءِ تہ ءَ بازیں راج ءُ مردمانے بلوچ زالولانی گُد دوچگ ءُ سینگارگ ءِ ھُدوک انت .
گُوَشگی انت کہ بلوچی دست دوچی گُدانی گُوَرکَنَگ ، اے ازم ءُ ھنر ءِ مَزَن لیکگ ءُ آئی ءِ بیاپار ءُ پجّارینگ ماں جھان ءَ ستاہ ءِ درور انت بلے اے ازم ءُ ھنر ءَ پہ بے دریں مول ءُ مرادانی سر ءَ چُشکہ ھم چمّی ءُ پُڑَ دیگ ءِ گُوَر کنگ ءَ  شَرّیں کارے نہ انت .
( چہ دگہ نیمگے ) ما گِندگ ءَ ایں کہ لھتے زالبول وتی درستیں جزم ءَ پہ دست دوچیں گُدانی بازی ءُ تھر پہ تھری ءُ گران بھائی ءِ سر ءَ کارمرز کتگ ءُ وت گلائی ءِ آماچ انت ءُ اے راہ ءَ یکادگر ءِ گوم ءَ چکّاس دیگ ءَ انت . چشیں کرد اں ، چاگرد ءِ بَزّگ ءُ نداریں مردمانی دیم ءَ کہ انیگیں جاورھالانی تہ ءَ نیزگاری ءَ گوں دست ماں جیگ انت بژن ءُ ھیپتو ءِ سوب بیت .
ھمے رد ءَ لھتے جاھاں گُوَشگ بوتگ کہ ھما مردماں کہ آھان ءَ وتی لوگانی تہ ءَ ، زندمان ءِ آسراتی ءِ ادنائیں ساماناں چُشکہ سارتو ، گد شودگ ءِ مشیں ءُ کدرتی روپگے ءَ ھم نیست بلے وت ءَ را چوشیں دست دوچیں گدانے کہ اشانی لھتے نھاد ءِ کچّ ءُ کساس داں دہ ملیون کلّدار انت آماچ کتگ .
ھکّیں گپ اش انت کہ چوشیں زالبولاں پہ ھِچّ ءِ ھاتر ءَ ، بس ھمے کہ مردم آھان ءَ چہ دگراں کمتِر مہ لیک انت وتی درستیں ھستی ءُ مڈّی ءَ  چمّ ھم چمّی ءُ وت گلائی ءِ سر ءَ ندر ءُ ھیرات کتگ . مئے  گپّ ءِ دیم آ مردم نہ انت کہ زرّ دار ءُ ھستو مند انت ، اشی ءِ سر ءَ ما را باوستے نہ انت ، جُست چہ ھما مردم انت کہ آھانی لوگانی تہ ءَ زندمان ءِ آسراتی ءِ کمّیں گَرازے ھم نیست ءُ اود ءَ مُرتگیں مارے ھم نہ ھوش ایت گُڈّ ءَ آھاں  وت ءَ را پرچا چوشیں جنجالانی تہ ءَ پِرّین انت ؟ پمیشکا ما را چہ ( بلوچ ) چاگرد ءِ درھیں زانتکاراں ، نیکراھی ءِ بامرداں ، اَسَرمندیں بانک ءُ زالبولاں ، چاگرد ءِ کارمستران ، شھدربرجاھی استاز ءُ دربروکان ءُ رسانکدری جھدکاراں  ھمے اوست ءُ امیت انت کہ چوشیں بے دود ءُ روبیدگی رسم ءُ دابانی دیم ءَ بہ اوشت انت ءُ  چاگرد درھیں مردمان ءُ ھاسکار بلوچ زالبولان ءَ چہ اے ڈولیں کاراں بہ رکّ این انت ءُ ھما نیکیں مول ءُ مرادانی سر ءَ گام چِست بہ کن انت کہ راج ءِ ازّت بیت / رجانک : میرجلال