چہ میارجل ءِ رسانکدر ءِ بُنجاھی ھال ءِ نیمگ ءَ : مھسن بلوچ پلان ءِ بکش ءَ ماں مھمد زھی ءِ دمگ ءَ چھبار ءِ شھرستان ءَ نندوک اِنت ءُ گوں مزنیں واھگ داری ءُ دلکشی یے ءَ واڈوئی ءِ نیمگ ءَ گام ئِے زرتگ کہ چہ چش ءِ درچک ءَ (چش درچکے کہ ماں چھبار ءُ دشتیاری ءِ پھنات ءَ سک باز گندگ بیگ اِنت ) ءُ گوں گَزّ ءُ کُنر ءَ داری سامان ءُ اوزار جوڑ کنگ اِنت۔

 گْوش اِیت : ایشکہ بیا اِیں درچکاں زگال بہ کن اِیں زگال ءِ جاہ ءَ داری اوزار ءُ شونکیں تھتگ پہ چُلّ ءُ ورگجاھانی واست ءَ جوڑ بہ کن اِیں دانکہ مردم پہ ارزانی ءَ کارمرز اِش بہ کن اَنت ۔ چو کہ من ءَ پہ اِے کار ءَ مزنیں واھگ داری یے بوتگ وتی پرپٹ بھا کتگ دانکہ واڈوئی ءِ دزگاہ ءَ بہ زوران ءُ کار کت بہ کناں ، ءُ چشکہ انی  وتی کار ءِ تیز کنگ ءُ دیم ءَ برگ ءِ ھاتر ءَ دگہ یک دزگاھے ھم لوٹ اِیت ۔