میارجل رسانکدر ءِ هالرسانی ءِ سر ءَ ; بژنی گپّے کہ هَمُک سالی نا هَم سَنَّتی ءُ نا هم شَوری ، جهاد کشاورزی ءِ کارگس ءُ راسکی ءُ پیشینی کِشت ءُ کِشار کنوکانی درمیان ءَ ، سَوَب بیت کہ اے هند ءُ دَمَگ ءِ کِشت ءُ کِشاری کَٹّ ءُ هاسلاں ،  وتی وَهد ءِ سَر ءَ بها کَنَگ مَہ بَنت ءُ بَزگر ءُ کِشت ءُ کِشار کنوکاں وَتی کار ءِ آسَر ءَ ، زَلَر ءُ تاوان ءِ دیم پہ دیم بہ بَنت ءُ هَمُک سالاں ، رَند چہ بازیں مِهنَتانے ءِ کَشَّگ ءُ سَگَّگ ءَ ، گوں بلوچستان ءِ ڈُکّال ءُ بے آپی جاوَر هالاں ، وَتی کَٹّ ءُ باشَد ءَ نابودی ءُ تباهی ءِ سَردُچاری ءَ گِندَگ ءَ انت .
 اَلَّم ءُ دلجمیں گِراک ءِ نہ بَیَگ ، کِشت ءُ کِشاری کَٹ ءُ باشَدانی کم نهادی ، مرز ءُ سیمسَر ءِ بازارانی بَند بَیَگ ، اے هَند ءُ دَمَگ ءِ گرانتریں مشکل ءُ ناجوڑی پہ کِشت ءُ کِشار کنوکیں مردمان انت . اَنّیگیں روچاں کہ کِشت ءُ کِشار ءِ وَهد ءُ باریگان انت ، بَزگَر ءُ کِشت ءُ کِشار کنوکیں مردماں چہ وَتی کار ءِ آسرال ءَ دِل پریشان انت ، چہ اے هاتر ءَ وتی پیشی سالانی هالات ء جاوَراں چہ بے تران ءُ شَموشکار نہ انت ءُ آ هالات آهانی چمّانی دیم ءَ انت پمیشکا چوشیں مردماں ، هند ءُ دَمگ ءِ زمَّہ وارانی کُمَکّ ءُ مَدَت ءِ رَهچار انت . اے بَزگَر ءُ کِشت ءُ کِشار کَنوکاں چارَگ ءَ انت کہ پہ آهانی اِمبَرانی دست کَٹّ ءُ باشَدانی زورَگ ءُ بها کنگ ءَ ، باریں چونیں کمّک ءُ مَدَتے کنگ بیت .