میارجلّ ءِ ھالرسانی بُنجاہ ءِ ھال ءِ رِد ءَ؛ ھستیں وھد ءَ بلوچی زبان ماں ایران ءَ گوں دو مزنیں پھنات ءَ بزاں گوریچّانی بلوچی یا سرھَدّی ءُ زِرباری بلوچی  یا مکرانی ءَ روان اِنت کہ بلوچستان ءِ گلزمین ءِ شاھگانی ءُآئی ءِ  شنگ ءُ شانگیں دمگانی وت ماں وت ءَ سْیادی نہ دارگ ءِ سوَب ءَ، ماں آئی ءَ بازیں گالوارے گُشگ بیت، پہ اَنچیں دْروشمے ءَ کہ مروچی  یک زاھدانی بلوچے مشکل  سر ءَ یک سربازی یا دشتیاری ءِ بلوچے ءِ لھتے گالاں سرپد بہ بیت؛ چوشیں چیزے ماں دگہ جاگھاں ھم راست درکَیت.

گوریچانی بلوچی ءَ گیشتر چہ پارسی زبان ءَ رنگ زُرتگ ءُ ایشی ءِ چپ زِرباری بلوچی گیشتر چہ اردو ءُ انگریزی ءَ سان مند اِنت. بلوچی زبان ءَ نزّیکیں سْیادی یے گوں کُردی ءَ ھست اِنت ءُ ھمے پیم ءَ کہ گال گنج ءِ تہ ءَ آرگ بوتگ گوں اوستایی ءُ سانسکریت ءَ ھم نزّیکی کنت ءُ چرے رو ءَ ھم وتی زگرتبی گیشتر پھریز اِتگ ئِے.

 آدل مُکتدر یکّے چہ باستانی بلوچی ءِ پولکاران اِنت کہ سالانی سال بلوچی ءِ کْوھنیں گْوستانک ءِ پِڑ ءَ پَٹّ ءُ پول ئِے کتگ، آئی ءِ وشّمنّی اِنت کہ اوستا ءِ کتاب یکےّ چہ جھان ءِ دیریگیں کتاباں زانگ بیت کہ گوں زمانگ ءِ پِرگْوزگ ءُ نوکیں کتابانی پیدائش ءَ، اے کتاب چہ کتاب دوست ءُ کتابوانی ءِ واھگدارانی چمّ ءَ موجر بوتگ ءُ جْوانیں نکتوئِے مان اِنت.

آ درّائین اِیت : بلوچی زبان ءِ ریشگ چہ اوستائی ءُ پھلوی ءَ شُبینگ زور اِیت بلوچ راج ءِ کمتر ھورتھور بیگ گوں ایران ءِ دگہ دمگانی مردماں کہ اے ھلک ءُ دمگ ءِ دوری ءِ سوَب ءَ بوتگ، زبان پہ جْوانی پھریزگ بوتگ ءُ وتی زگری گارئِے نہ کتگ.

رجانکار ۔ جنید بلوچ